نقد شعر خاموشی یار اثر علیرضا ایمانیفر
نقد شعر «خاموشی یار» اثر علیرضا ایمانیفر در کتاب از جنوب گریه ها- جلد دوم
این کتاب در سال 1397 به کوشش شهرام فروغی مهر در نشر کتاب هرمز به چاپ رسید.
سکوت در تو/ مرا به نابودی کشاند/ ای مــاه! (علیرضا ایمانیفر/شعر7)
اگر دوست شاعرمان مثلا به جای ماه، سنگ یا موجود بیجان دیگری را مخاطب قرار میداد و از سکوت او سخن میگفت، قابل قبولتر بود تا از ماه، چرا که ماه حرکت میکند، کم و زیاد میشود، کوچک و بزرگ میشود. پشت ابرها میرود و بیرون میآید. جنبش و حرکت دارد. جا به جا میشود. اینها نقیضهی سکوت هستند. اینها صدا هستند حتما صدای ماه شنیدنی است که ظریفی میگوید:
ماه، پاورچین پاورچین… یا سهراب میگوید: در نمازم جریان دارد ماه…، البته بایدتوجه داشت که سکوت با سکون در مورد ماه، در ماهیت، یکی است.
نقد از : آقای مسعود علیزاده
